 |
| Ayrılık - Aşk |
son tik-tak ile duruyorken artık saatler. zaman mekandan ayrılır. özür diliyorum bütüm şiirlerimden, heyecan içinde coşkuyla siz de kandınız benim gibi bir yalana. şimdi yine alsam kalemi elime, yine coşkuyla karşılar mısınız beni? Beni yine bağrınıza basar mısınız şiirlerim?
dağların, tünellerin içinden
bir yılanın izinden
gider gibi akıyor yollar...
ay tepemde,
milylarlarca yıldır
dünyanın o mavi gözlerini
izliyor.
biliyorum ay,
âşık dünyaya...
birgün, kıyamet günü,
büyük bir çöküşle
kendi üzerine çökünce evren
o da kavuşacak sevgilisine...
yolların o uzun mesafelerin,
üst üste yığılmış saatlerin
ne önemi var ki!
yolun sonunda,
çok nadir bulunan
bir element gibi
paha biçilemeyen aşk varsa...
ve aşktan,
heyecan içinde çarpan o kalpten
haberi olan varsa;
bırak uzasın yollar uzadıkça,
saatler yığılsın üst üste...
habersiz ise o sevgiden,
bırak, konuşma
yalancı kalpler utansın...
ve artık yalanlar ile başkaları
geçirsin vakitlerini.
hoşça kalsın kalbimdeki
o iyi duygular, o inanç...
o sevgi, o heyecan...
hoşçakal kalbim...
aşk kazananı olmayan
kötü bir oyun gibiydi;
kaybedilen ise
yürek dolusu bir sevgiydi.
sevgili mi?
bir suret, bir vücut bulmak zor değil
kaybedilen yürek dolusu bir sevgiydi.
işte böyle...
bir atımlık aşklar
yapay çiçekler gibi;
yalancı,
donuk,
ruhsuz,
gerçeğin ucuz bir taklidi...
ve biz insanlar
anlamsız yolculuklarda
gittiğimiz yer bile belli değil.
durup bir kenarda
soluklanıp biraz
düşünmüyoruz
hep gülüyoruz
hep öldürüyoruz
kırıp, yıkıyoruz,
sonra göçüp gidiyoruz,
yanımızda hiç bir kimse olmadan
evrende bıraktığımız kötü anılarla...
28 Nisan 2014, İstanbul
Mustafa Sönmez
Yorum Gönder
G mail hesabın ile yorum yazabilirsin. Ya da "Anonim" seçeneği ile hayalet olarak... İstediğini seç! 😎